- Fred begint met een foto
Dit is de startfoto en zoals je al zei: maak het ze maar moeilijk.
Het is de zaaddoos van een Candula Blackspot onder kunstlicht gemaakt.
Fred
2. Beschrijving Rob foto Fred
Wat zie ik?
De foto toont een beeld van een plant, gemaakt binnen, van niet al te grote afstand, geen makro. De kleur is dominerend oranje-geel, mogelijk gloeilamplicht. Er zijn veel onscherpe vormen, op de voorgrond is een blad herkenbaar, dat wat scherper is afgebeeld.
De achtergrond is donker. Licht valt gericht op de plant. Zo ontstaat er een kleurcontrast tussen de oranje-geel verlichte vormen en de zwarte achtergrond. De dieptescherpte is klein gehouden, met het focus op het blad op de voorgrond. Het beeld neigt naar abstractie.
Wat heeft de maker ermee bedoeld?
Het beeld is voor mij niet erg duidelijk en blijft daardoor een zoekplaatje. Waarom de foto juist zo is gemaakt kan ik niet goed achterhalen. Een boodschap draagt hij naar mij niet echt uit. Misschien een spel met abstracte vormen?
Wat doet de foto met mij?
De foto blijft voor mij een zoekplaatje en is voor mij wat verwarrend.
De vervolgfoto toont net als de uitgangsfoto balans tussen onscherp en scherp, als gevolg van de wind door het gras en als gevolg van de scherptediepte. Het gaat eveneens om natuur. Er zijn ook wat donkerder delen in een verder weinig contrastrijk geheel met een kleurdominant, geel- bruin. Met deze eigenschappen lijkt de foto voor mij op de uitgangsfoto. Afgebeeld is herkenbaar een veld met hoog gras. De foto werd gemaakt met een 400 mm lens, ISO 3200, 1/750 sec. en f/8, buiten.
- Beschrijving Nono foto Rob
Bespreking.
Op de foto een rietkraag, het riet iets naar links gebogen door de wind. Monochrome foto met een beetje licht gele en licht groene kleuren. Wat ik mooi vind zijn de bruine stelen van het riet die er uitspringen. Het zonlicht schijnt van achter schuin opzij. Dit onderwerp blijf je steeds fotograferen als je het tegenkomt. Het is altijd weer anders door de seizoenen heen. Je vraag je toch af wat is er achter deze rietkraag? Dat was ook in eerste instantie mijn uitgangspunt maar het is toch wat anders geworden. Bij een natuurfoto denk ik onwillekeurig vaak aan het milieu vandaar mijn keuze voor een foto van vervuilende industrie. Dit was het dan, succes verder met deze rode draad.
Groetjes, Nono
- Wim beschrijving foto van Nono:
Beschrijving ingekomen foto: mooie lijnrichting van de dukdalven met tegengestelde richting van de rookpluimen van het industriegebied op de achtergrond schittering in het water van de dukdalven en de rookpluimen. Helblauwe lucht en horizon in he midden. Mijn foto geeft ook dukdalven met een lijnrichting en op de achtergrond veel bouw- industriewerk. De rookpluimen zijn bij mij de wolkenlucht dus ook veel lijnrichting in de foto en ook spiegeling.
- Ingrid beschrijving foto van Wim:
Rode draad-04
Een landschapsfoto, overzichtsfoto, water, wolken, weerspiegeling, geen boten, geen mensen, geen vogels. Rust en leegte! Doet me denken aan corona en dat wil ik eigenlijk niet.
Overzichtsfoto met weerspiegeling van wolken in het water. Geen schaduwen, wel met daglicht genomen. Meerpalen in een ritme.
Mooie kleuren. Misschien wat gedaan met fotobewerkingsprogramma vanwege de mooi blauwe kleur. Foto gemaakt van uit ooghoogte. Ik vind de foto mooi, maar te rustig, wil zeker met dat weer boten enz. zien. Daarom mijn foto met veel beweging en actie, dus helemaal niet corona proof!
Ingrid
-
- 6. Bernadet beschrijving foto van Ingrid:
Ik zie een foto van een gracht in Naarden, genomen bij het Arsenaal.
Het is een levendige foto waar veel op en rond het water aan de hand is. Door de diagonaal die gevormd wordt door de gracht krijg je een mooi beeld.
Mijn oog wordt meegetrokken door de diagonaal en ik vaar mee met de grote boot vol mensen. Dan zie ik ook de mensen die aan de andere kant aankomen in een klein bootje en op de planken. De boot veroorzaakt beweging in het water waardoor er rimpelingen zijn in het water.
De linkerkant van de foto, is relatief rustig. Geen versierde boten die er liggen of mensen die er lopen. Er ligt maar 1 bootje langs de kant.
Al meevarend met de boot zie ik nu allemaal prachtig versierde boten opdoemen terwijl we langs een oude rondvaartboot varen. Versierd met vlaggen allemaal, heel feestelijk. En achter de boten zie ik de brug waar je het water kan oversteken. Daar zijn veel mensen en fietsen die daar voorbij komen. Zo te zien aan de gele vlaggen die ik daar zie neem ik aan dat dit de open monumenten dag is. Monumentendag is altijd in september en bij sommige bomen die je ziet zijn al (mooie gele) herfstkleuren zichtbaar maar de bomen hebben nog wel hun blad.
Rechts, de andere kant van het water zie ik een wit gebouw. Hier lopen ook niet zoveel mensen maar bij de versierde boten zie je wel mensen.
De lucht is wit met blauw, het mooie is dat boven het witte gebouw de lucht blauw is waardoor het niet “ verdwijnt” in witte lucht. Je ziet ook lichte schaduwen van de bomen op het gebouw. De zon doet zijn best. Deze plek doet me denken aan de intocht van sinterklaas. Minder mooi weer, donker en winter en versierd met vetpotjes
Dit culturele feest doet me denken aan de winter en laat ik nou de mazzel hebben om een echt winters tafereel vast te leggen, een ander stukje van de Nederlandse cultuur! Ik heb wel bewust gekozen voor een foto van de Vesting, die blijft wel fotogeniek!
- Ankie
Ik heb een foto opgestuurd gekregen van afgelopen weekend! Het was een fantastisch weekend, na een krappe week vriezen en sneeuwen hadden we IJS!! En wat voor IJS: we schaatsten over een wakloos prachtig Ankeveen en een even wakloos prachtig Naardermeer. Even weg corona zorgen: we hadden pret, we waren buiten, we waren in wonderland. En dat is precies wat de foto die ik opgestuurd kreeg mij vertelde: Naarden vesting, de gracht dichtgevroren, kleurige mensen op het ijs, mooie compositie, met de takken van een boom in de linkerbovenhoek, en achter de besneeuwde wallen, rode daken en de toren van de Grote Kerk! De foto is mooi om naar te kijken. Een beetje jammer: het diafragma staat wijd open staat en ISO op 100. De belichting is daardoor wel goed, maar bij een overzichtsfoto zou ik een kleiner nummer diafragma kiezen en een hogere ISO: er zijn nu geen mensen die eruit springen op de voorgrond, maar er is ook wel onscherpte naar achteren. Scherpte – diepte had sterker gekund…
En nu een week later: het is lente, ik was zonder jas naar buiten, de krokussen tieren welig en de schaatsen zijn geslepen. Ik zet ze in het vet, rol ze in een krant en leg ze in de kelder. Wachten op de volgende sprookjeswinter.
8. Ans
Beschrijving foto:
Op de foto zie ik een schaats. Wat gebeurt er met de schaats?
Volgens mij zie ik wat gereedschap liggen, misschien wordt de schaats wel geslepen. De foto is mooi scherp en om de foto om te zetten in zwart wit vind ik een goede keuze.
Als ik een schaats zie denk ik aan ijs en ( bevroren ) water. Daarom heb ik voor water gekozen waar kort daarvoor nog op geschaatst werd. De overgang van winter naar voorjaar ging dit jaar erg snel en dat vond ik heel bijzonder, Vandaar mijn keuze. Groetjes Ans
- Carla
Wat we hier zien is een foto genomen tijdens het zgn. blauwe uurtje. Ik zie de ’s Gravelandse vaart met rechts de huizen en links een rij geknotte wilgen. Beide zijden worden weerspiegeld in het water. Er zit een zekere tweedeling in de foto. Het land wordt als het ware doorgesneden door de vaart. De ondergaande zon schijnt nog op de huizen aan de rechterkant. Het is een centrale compositie met rechte lijnen. Er zit een zeker ritme in de foto, dat van de rij wilgen en de beschoeiing langs de vaart. De balkons geven ook een zeker ritme. Ik denk, dat Ans op een brugje heeft gestaan om deze foto te kunnen maken.
Als antwoord het ik gekozen voor ook een foto met enige compositie-overeenkomsten, te weten: de tweedeling, de rechte lijnen, het perspectief en doorsnede in het midden met links en rechts een verhaal. En verder met tegengestelde compositie eigenschappen, zoals:
Geen niveauverschil – Wel niveauverschil
Een vaart- een looptrap/pad
Blauwe uurtje- gewoon overdag
Landelijk-Stedelijk
Schoonheid-Ruwheid
Nederland-Sicilië
- Bea
Rode draad, foto van Carla, maart 2021:- een foto van een stadsdeel (dorpsdeel), met in het midden een aflopende straat, rechts een blok huizen met verschillende gevels en links een muur met daar op een balustrade met aan het eind een (stads)poort
– in het midden van de foto is zie je een smalle straat, die trapsgewijs naar beneden loopt
– aan het eind van de straat beneden zie je oude smalle appartementen, 4-hoog, die aan de linkerkant tegen een (stads?)poort aanleunen
– aan de rechterkant van het straatje naar beneden staan appartementen met verschillende gevels, lantarens, en ijzeren hekjes/balkonnetjes; aan de onderkant op de muren kleurrijke graffiti, aan een balkonnetje hangt een kleine spandoek, daarachter enkele planten in potten en een opvallend gele graffiti
– aan de linkerkant van het straatje een aflopende stenen muur met ook daarop graffiti
– op de stenen muur staat een ijzeren balustrade, met daarachter een stenen wandelpad, dat leidt naar de poort
-lijkt mediterrane architectuur
– er is hoogteverschil, door de aflopende straat naar beneden en het pad boven achter de balustrade
– er is weinig schaduw, rechts onder de gevels is wat schaduw te zien, waarschijnlijk staat de zon hoog
-kleuren: aan het begin van het straatje rechts een opvallend blauwe graffiti, halverwege een felle gele schildering, links boven een groene boom, achter de poort ook bomen te zien.
– er zijn geen mensen of dieren te zien.
– er zijn hoogteverschillen: straat gaat in scherpe lijnen naar beneden, naar het midden van de foto; links boven de aflopende muur loopt achter een balustrade een stenen pad, naar de poort, mogelijk een vroegere stadspoort.
Rode draad, foto Bea, maart 2021:
- Als uitgangspunten heb ik genomen: hoogteverschil, traptreden, muur, oude lantarens en balustrade/hekwerk
- Frans
DE ONTVANGEN FOTO: BEELD ELEMENTEN:
Snede door de vestingwal van Naarden. Voetgangers trappen, grote trappen van de grondkering. Voetpad, weg sloot en slotgracht, gras en bomen.
Natuursteen afdekplaat, metselwerk kade.
Geen enkel levend wezen, geen vogels, voetgangers, fietsers auto’s e.d. COMPOSITIE:
Perspectief van de weg wal voetpad e.d. allemaal in dezelfde richting. Hoogte verschillen.
LIJNEN: De richtingen lopen allemaal dezelfde kant op. Taluds
ANALYSE NIEUWE FOTO:
BEELD ELEMENTEN:
Gekozen is voor de oude vestingwerken eveneens van Naarden. Bewust gekozen voor scherpte van het dichtbij gelegen gebouw en minder scherpte voor het daarachter hoger gelegen gebouw om meer perspectief en diepte te krijgen.
Er lopen voetpaden op verschillende niveaus.
Geen levend wezen, geen vogels voetgangers e.d op de foto.
Het vesting gebouw doorsnijd, de grondwal en is van metselwerk, afgedekt met natuursteen.
Gras en bomen.
LIJNEN:
In de grondkering (eerste gebouw) van metselwerk is een metselwerk verband aangebracht in een trap vorm. De grondkering zelf heeft een perspectief van gebogen lijnen.
Groet Frans 01-04-21
- Mirjam
Van Frans ontving ik deze foto. Een foto van een van de bunkers rond de Vesting.
De Vesting Naarden is de woonplaats van de fotoclub Argentum. Veel leden wonen in Naarden – zelfs in de Vesting. Ieder van ons zal de verhalen over de vesting kennen.
Mijn associatie en rode draad is dus een foto van de vesting.
De vesting in Naarden is de afgelopen jaren prachtig gerenoveerd. Veel bunkers worden tegenwoordig verhuurd. Dat zitten kantoren in, het is een oefenruimte geworden of er zit een architecten bureau. Zelfs Linda heeft er haar hoofdkantoor! Wat in deze bunkers zit weet ik niet. Fotografisch is het een uitdagend gebied met de mooiste doorkijkjes. Zoals deze. In deze bunkers, vlak bij de Utrechtse poort, zit nu een architectenbureau. Het is een expositie ruimte van het fotofestival geweest een paar jaar terug. Maar deze foto is te simpel.
Ik loop vaak een rondje rond de vesting. Dan stop ik altijd op een van de hoeken, waar een aantal bootjes liggen. Iedere keer maak ik er een foto vanaf ongeveer dezelfde plek. Een idee voor een serie. Met ijs lijkt het op een middeleeuws plaatje. Maar dat is ook niet de juiste foto voor de rode draad.
Rond Naarden liggen de Vestingwerken. Deze moesten de vijand buiten houden. Dat gold ook voor de Spanjaarden op 1 december 1572. Het is een van de bloedbaden uit de 80-jarige oorlog. Het merendeel van de bevolking van Naarden is toen uitgemoord door de Spanjaarden nadat ze zich hadden overgegeven en de Spanjaarden hadden uitgenodigd voor een feestmaal in de Gasthuiskerk, het huidige Spaanse Huis. Dit is prachtig beschreven in het boek van Simone van der Vlugt, Rode sneeuw in december. Ook wikipedia spreekt zeer bloemrijk over het Bloedbad van Naarden https://nl.wikipedia.org/wiki/Bloedbad_van_Naarden
Toen ik op school zat, ging het verhaal dat de ganzen, die bij de Utrechtse Poort zaten, de stad hadden gewaarschuwd met hun gegak voor de naderende Spanjaarden. Altijd als ik langs de ganzen fietste, moest ik aan dat verhaal denken. In het verhaal op Wikipedia vind ik daar niets van terug, dus ik denk dat het een fabel is. De foto voor de rode draad zijn dus niet de gakkende ganzen.
De 500 Naardernezen ontvingen Romero met 28 soldaten, nadat ze zich hadden overgegeven, met een feestelijke maaltijd in het Gasthuis, tegenwoordig Het Spaanse huis. De grachten waren bevroren en ondertussen kwamen er stiekem tot 5000 soldaten Naarden binnen via de bevroren gracht. Ongezien; iedereen zat in de kerk. Plotseling kwam er een priester binnen. Hij begon te bidden en zei dat de aanwezigen een uur de tijd hadden om zich voor te bereiden op de dood.
De deuren gingen open en er verschenen Spaanse Musketiers, die iedereen dood schoten, onthoofden en in stukken hakten. Mensen vluchtten omhoog en de toren werd in de brand gestoken. In de straten werd iedereen omgebracht, de bewoners uit de huizen werden aan stukken gehakt, vrouwen en meisjes werden verkracht. De hele stad werd in de fik gestoken. Zestig mensen konden ontsnappen, ruim 800 mensen werden vermoord. Alva was zeer te spreken over het bloedbad van Naarden. Hij meldde aan Filips ll dat er ‘niet een kind is ontkomen.’
Daarom is de enige juiste foto in de rode draad de gevelsteen in het voormalige stadhuis; de gevelsteen waarop de Spanjaarden de Naardernezen gaan vermoorden. Op het moment dat ze naar binnen gaan en de mensen in de kerk ontdekken dat ze gedood gaan worden.
- Anne
Mijn voorganger heeft een gevelsteen op de muur van het Spaanse Huis gefotografeerd. Hierop is te zien hoe de Spanjaarden in het Rampjaar 1572 op het punt staan 800 manlijke inwoners van Naarden te fusilleren. De foto is vermoedelijk vanaf de hoogste verdieping vanuit een tegenover liggend pand genomen (of van een heel hoge trap, lijkt me niet aannemelijk). De tegelkunstenaar heeft de compositie bepaald. De fotograaf heeft de steen in zijn geheel genomen: scherpte, kleur en helderheid stemmen overeen met het origineel.
Instellingen: F5, 1/125, ISO 160.
Mijn foto heeft betrekking op een eveneens rampzalige periode in de geschiedenis van Naarden, nl. het beleg tijdens de Franse bezetting van 1813-1814 toen de Grote Kerk geplunderd en beschoten is. Ik heb geprobeerd dit met multi belichting in beeld te brengen, d.w.z. 2 foto’s van de toren van de Grote Kerk over elkaar heen genomen. In de rechter bovenhoek is nog een originele kanonskogel te zien, en daaronder kruitdamp…!
Instellingen: diafragma 6,3, belichting 1/500 sec., ISO 125, brandpunt 37 mm.
- Germa
Hierbij mijn bijdrage voor de rode draad.
De foto van Anne die ik toegestuurd kreeg was een kerk, gebouwd wrs minimaal 2 eeuwen geleden, die wordt gerestaureerd zodat er een gaas, een soort hek, met palen omheen is gespannen. Dit bracht mij tot deze foto. Een zeer moderne moskee in het zeer moderne Almere poort, omringd door een hek en een soort toegangspoort. Het was er totaal verlaten, alles nieuw aangelegd met als saillant detail voor de moskee een palmboom omringd met kerstverlichting.
Dus kerk – moskee; oud – nieuw, hek – hekwerk; islam – christendom (lampjes)
Gr Germa
- Marianne Jooren
Op de foto is een moskee te zien. Foto is genomen door een hek en de moskee is ook omgeven door een hek. Foto is gemaakt in het buitenland palmbomen. Het scherpte punt ligt op de moskee.
Wat de foto bij mij oproept is een benauwd gevoel van gevangen zijn. Als je naar een moskee gaat die geheel omheint is geeft dat geen vrij gevoel van geloofsbeleving.
Mijn geloof ligt in de natuur. Daar kun je altijd bij is open voor iedereen en maakt geen onderscheid. Vandaar dat ik een natuurfoto inlever van een plekje waar ik dagelijks kom rond de vesting.
Dit was de laatste foto van de rode draad, we zijn rond!